DE JARRETEL VAN KORTRIJK

  Het verzoek van de heer FL, alias Kortrijkwatcher, om lid te worden van de saaie oudemannenclub werd verworpen. FL (84) werd geweigerd omdat hij niet van macaroni, maar van gestoofde varkenswangetjes houdt en zijn favoriete kleur niet grijs maar kanarigeel is. Verder begeert hij zijn geliefde scharrel, een gedegen huisvrouw van diep in de zestig, als toen ze nog maar twintig was. Hoe heerlijk het single-leven ook is, een liefhebbende vlam hebben is heel tof. Men kan praten over serieuze dingen en de emotionele band is reuzegroot. De man is geen ondermaatse minnaar, maar een ware kunstenaar in deze discipline. Dat hij slimmer is dan zijn geliefde is een understatement, het bezorgt FL mateloze opwinding, In de dagelijkse verbale tweestrijd moet zij telkens het onderspit delven, hetgeen haar mateloos frustreert. Hoger opgeleide Kortrijkse huisvrouwen kijken met buitensporige waardering naar de man op, die als een intellectueel-politiek-filosofisch wereldwonder wordt aanzien. Van de ge

Een tiental jaren geleden werd te Kortrijk een club voor saaie oude mannen gesticht. Het is de Kortrijkse Saaie Oudemannenclub , een genootschap van onovertroffen saaie oude mannen. Wekelijks komen de leden bijeen in afspanning Damier, alias ’t Schaek. Op dinsdag van 15 u tot 18 u. Ze zijn met een achttal en hun leeftijd bedraagt gemiddeld 81,5 jaar. Op de wekelijkse bijeenkomsten wordt er, middels het hijsen van ettelijke Omers, drie uren lang geroddeld, gebeuzeld en geraaskald dat horen en zien vergaat. Meestal is het stadsbestuur inzonderheid burgemeesteres Ruthie en haar amant schepentje Woutje Maddens onderwerp van het geroddel. Ruthie wordt als een pure showmadam betiteld die graag op de foto en in de gazetten paradeert en meer dan één inlegkruisje nodig heeft om de liefdessappen te bedwingen tijdens de urenlange gemeenteraden, gezeten naast de geliefde Wout die de ganse tijd met zijn linkerhand tussen haar dijen friemelt. Ook schepentje ‘velo’ Axel Weydts en gemeenteraadsvoo

  De bubbel barst Ik heb de indruk dat met dit tropisch weer het gevogelte het ook wat kalmer aan doet. ’s Morgens rond een uur of vijf of nog wat vroeger zorgen ze nog voor een schuifelconcerto, mooi, om het met een boutade te zeggen “een streling voor het oor”. De rest van de dag horen we ze niet. Verdiende siësta. Nochtans hebben ze een uniek pretpark, een majestueuze boom, juist voor mijn terrasje gelegen, die zijn immense kruin als verblijf en rendez-vous plaats gastvrij aanbiedt aan onze gevederde vrienden. Er woont ook een mooie witte duif, een echte paloma blanca. Regelmatig kijkt ze me verwonderd aan, misschien ziet ze in mij wel een gezellige doffer, maar meer waarschijnlijk zoekt ze gewoon wat steun, want ik vermoed dat het ook voor een duif niet altijd makkelijk moet zijn om als een exotische beauty door het leven te gaan. Ze heeft het druk. Vooral ’s avonds. Er is steeds een wild gefladder door het gebladerte van roekekoetende casanova’s die hun diensten komen aanbieden.

Schepentje Axel Weydts is de schietschijf van Kortrijkwatcher, alias Frans Lavaert. In zijn magistrale analyse van de wa npraktijken van het schepentje toont KW aan dat Weydts ten prooi is gevallen van zijn ongeneeslijke eigengereidheid en mordicus zijn snode plannen in verband met de Kortrijkse mobiliteit wil doordrukken. Burgemeester Vandenberghe en de rest van het schepencollege vallen te zwak uit om weerstand te bieden, en de koppige aan politieke barbarij grenzende gedragingen van het schepentje jagen schrik aan. De radicale deconstructie door Weydts van de  waarden en idealen van de burgemeester en schepentjes geven aan hoever Weydts van de beschaving afgedreven is en hoe dicht hij bij het dierenrijk staat. Weydts wordt stilaan herleid tot een politieke rauw vlees verslinder, die er een duivels genoegen in schept om heel het stadsbestuur in de wanhoop te storten. Zegt Kortrijkwatcher : "Schepentje Weydts wordt in de volksmond schepen VELO genoemd, maar wij van KW geven de ma